Boefjes op avontuur

Siem Reap had de eer de eerste stad te mogen zijn die wij gingen bezoeken van Cambodja. De stad zelf wat toeristisch maar de toffe lui in het hostel maakte dat weer goed samen met de aanwezige pooltafel en het volleybal veld. Uiteraard een bezoekje gebracht aan de bekende Angkor tempels, prachtig allemaal maar veel van het zelfde voor jongelui als wij. Al snel stonden we te popelen om de natuur en jungle in te gaan, lonely planet erbij en hopla bestemming gekozen. Chi Phat, waar mountainbike tochten door de jungle en overnachtingen erin mogelijk waren. De Duitse Jan was na een paar zinnen overtuigd (één van die ‘toffe lui’) en liet zich mee gaan in dit avontuurtje. De nachtbus erheen genomen, met slaapbedden erin. Nu denk je vast oh dan hebben ze vast als roosjes geslapen, ha mooi niet. De wegen waren zo naar de klote als ik dat mag zeggen dat het de bus niet de mogelijkheid gaf harder te scheuren dan 40 km per uur en het ergste was nog dat je om de paar seconden de lucht in werd gelanceerd, liggend.

Nu hadden we gepland romantisch met z’n drieën op Valentijnsdag de mountainbiketocht door de jungle te beginnen maar dat ging toch wat anders dan verwacht, het werd een dagje gezellig met Arre op bed liggen in de foetus houding met zware krampen in de maag. Hoort er allemaal bij he. Jan vond het geen probleem om het een dagje uit te stellen, flexibele jongen toch.

Het was me een flinke tocht, steile afdalingen met grote stenen en boomstronken ertussen. Al snel fietsen we regelmatig voor de gids uit, die arme man werd het tempo bijna fataal. Jan had al wat ervaring met de mountainbike en keek niet op van een rots op de ‘weg’. Arre moedig erachteraan, ik vond het af en toe wel nodig om bovenaan even de kans op overleven te berekenen maar sloot dan ook weer aan.

Al in de middag kwamen we op onze slaapplek in de jungle aan met op een minuutje lopen een waterval. Wat later dan dat wij waren gearriveerd kwamen er twee Fransen jongeren aan die de tocht hadden gelopen en ons bij de waterval vergezelden , wij zijn ook niet de beroerdste en vonden het prima om het kleine paradijsje te delen. De rotsen waarvan het hoogste springpunt naar professionele schattig 7,5 meter was konden ons goed vermaken. Wederom sprongen Jan en Arre er zonder twijfel vanaf, roekeloos gedrag toch weer. Na een klein gebedje moest ik het ook wel doen want ik kan natuurlijk niet als enige verzaken en ook ik mocht de adrenaline kick ervaren die de sprong je cadeau gaf.

Na het avondmaal gezellig met z’n vijven gekletst en hop in de hangmat naar dromenland, tof tof tof. De dag erop ging Jan richting Thailand om daar de boel onveilig te maken en wij besloten de Fransen op te schepen met onszelf naar het eiland Koh Rong Samloem gelegen voor de kust van Sihanoukville. Op het stuk eiland waar wij aankwamen waren inclusief de lokale bevolking zo’n 100 mensen aanwezig, klein gezellig gemeenschapje. De witten stranden, rust, kaartspellen, eten, de bar, en ga zo maar door maakte het dat we er zo lang mogelijk hebben gezeten (vijf nachten). We konden het erg goed vinden met elkaar wat ervoor zorgde dat het onvergetelijk dagen waren. Met denk ik als hoogtepunt het zwemmen na een machtig avondje in de bar en erachter kwamen dat er plankton in het water was. Ik weet niet of je weet hoe het eruit ziet maar man wat is dat mooi. Wanneer je zwemt geeft het water dat door jou weg wordt gedrukt licht waardoor je net een verdwaalde engel lijkt. Omdat het voor de rest pikdonker is waren foto’s waarop het verschijnsel te zien zou zijn niet mogelijk. Onze Franse buddies moesten helaas de 22e Cambodja verlaten, ze hadden maar een tripje van twee weken. Maargoed, uitsapje naar Parijs deze zomer is moeilijk te vermijden. Gister als afsluiter flink losgegaan in Phnom Penh en daarna kwam het onvermijdelijke afscheid. Vandaag een rustig dagje gehad, visum voor Vietnam geregeld waar we overmorgen heen gaan. Morgen staat een historisch museum dat erg indrukwekkend schijnt te zijn op de planning en de dag erna gaan met die banaan.

Maak je borst maar nat Vietnam.