Dat dus.

De volgende bestemming werd ons aangeraden door een dame uit Canada. Railay beach en Ton Rai waar je je eeuwig kon vermaken met rock climbing, strand en zee. Spullen gepakt, busje ingestapt, muziek in de oren en gaan met die banaan. Het begon gelijk al goed in Krabi waar we de boot moesten nemen naar Railay beach. Nog suf van de lange rit dacht Arre even heel elegant door zijn enkel te gaan bij het uitstappen van de bus. Één groot feest, gelukkig was er die sterke machomen genaamd Jesse die vervolgens met 2 volle backpacks kon gaan sjouwen! Het rock climbing idee verging als sneeuw voor de zon. Net als onze slaapplek op Railay Beach. Want eenmaal aangekomen bleek er geen enkel goedkoop hostelletje meer vrij te zijn en daar stonden we dan met onze mond vol tanden. De 2 Fransen waar we op dat moment mee optrokken hadden ook duidelijk geen zin om een godsvermogen neer te leggen om comfortabel te liggen dus kwam het idee om gewoon op het strand te gaan pitten. Zo gezegd, zo gedaan! Whisky/Cola, Trance deuntjes van de Fransman, overal zand, een potje klaverjassen. Zo traden wij ongeveer onze nachtrust tegemoet. De volgende dag waren we weer een ervaring rijker! Aan het strand geslapen, doorstrepen die handel op de bucket list. Weliswaar zat het zand nog 3 dagen in je neus en jeukten de muggenbulten ook nog enkele uren na, desondanks gingen we met frisse moet en een zwakke enkel weer op stap! Railay hoefden we niets meer van te zien. Maar wat dan wel? Na enig brainstormen kwamen we tot de conclusie dat we “het” Phuket niet aan ons voorbij mochten laten gaan. Busje in, busje uit, scootertje gehuurd, gassen! Daar waren we alweer de zelfde dag bij ons Hostelletje in Phuket Town. Hier was echter niks van het beloofde nachtleven te zien. Daar voor moesten we in Patong wezen. Het werden dus 2 nachtjes Phuket Town en 2 nachtjes Patong. Een fikse wandeling langs één van de watervallen gemaakt. Poepbruin gekleurd tot dat de vellen van je huid af sprongen en voor het eerste goed het nachtleven aanschouwt. Ondanks de zwakke deuntjes toch flink vermaakt en een heel stuk armer geworden. Tijd voor geld besparen. Lets lift! Wij als onervaren lifters hebben toch even onszelf verbaasd door diezelfde dag nog helemaal naar Surat Thani te liften! Een slordige 233km. Niet slecht toch? We zijn onder andere door een hele lieve dame, haar vriend en haar oom geholpen. Samen met deze super Thaise mensen gedineerd en gepraat waarna we vervolgens werden afgezet bij een Hotel. Dat gesprek zal altijd blijven hangen. Vanaf hier gingen we een ellendig lange reis tegemoet. Half uur bus, 12 uur trein, weer 3 uur bus helemaal tot aan Pattaya. Gebroken door de tocht even wat gegeten en een kamer opgezocht. Ook hier het uitgaansleven en de oneindige Thaise seksindustrie aangeschouwd, geen ontkomen aan met al die Thaise die naar een westerling smachten. Het is echt te gek voor woorden. Ouwe zakken zitten met jonge Thaise meisjes/dames te kroelen aan een bar terwijl ze van elkaar geen woord kunnen verstaan. Maar dat verder buiten wegen. Dit was ongeveer Thailand tot dusver. De bus naar de grens gepakt, hier één nachtje gebleven en samen met een paar locale Politie agenten, die al een paar glazen whisky op hadden, slap geouwehoerd tijdens het avondeten. Net voor dat we de grens over gingen tovert Jesse nog even snel zijn portemonnee weg, waardoor een bezoekje aan diezelfde politieagenten van gisteravond niet uitbleef. De paspoorten waren gelukkig nog gewoon aanwezig dus de grensovergang ging vrijwel soepel. Nu zitten we in een te gek backpackers plekje in Siem Reap waar we ons helemaal kunnen laten gaan met volleyballen en poolen. Vandaag de indrukwekkende Tempels van Angkor bezocht wat werd beloond met een eindeloze fietstocht die we toch even anders in hadden geschat. Vanmorgen om half 6 al op de fiets dus nu mooi tijd voor onze welverdiende nachtrust. Morgen spierpijn in de kuitjes! Slaaplekker lieve lezers