Zon, Zee en Bier

Na een vrij hectische zoektocht hadden we hem gevonden, de bus naar het plezante Zuiden. Toen we tijdens de 6 uur lange busreis een pauze hadden kregen de passagiers de gelegenheid wat eten en drinken te halen in een soort openbare supermarkt. Je had werkelijk geen idee wat je kocht, zo had ik eens kleine geroosterde broodjes in me hand bedekt me varkensharen wat ik na lang twijfelen toch maar heb laten liggen. Het was allemaal gewoon een grote gok, kreeg een kleine flash-back naar mijn Duits examen vorig jaar.

Man, wat een strand. Met palmbomen en alles net zoals in je dromen. We verbleven in een hutje wat nog geen lullige 15 meter van het strand was. Als we gingen slapen hoefde we niet zoals in Nederland een schelp tegen onze oor te houden om te zeer te horen. Een dagje hebben we aan het strand gezeten, geen klap uitvoeren en gewoon genieten. De dag daarna hebben we een scootertje gehuurd en de omgeving verkent, zie het filmpje (mam in mijn verdediging, er waren geen helmen meer beschikbaar).

De laatste dag kwamen we in contact met de eigenaar van een klein barretje waar we flink wat hadden gepoold. Nadat deze man genaamd Abdul ons verscheidene potjes flink met de grond gelijk had gemaakt nam hij ons mee naar een leuke plek om te eten en drinken. Hele toffe gast, hij was aardig en vertelde ons veel wat interessant was. Hij had het helemaal voor elkaar, een huisje aan het strand met zijn vrouw in Thailand waar hij genoot van zijn pensioen en een flinke bierbuik aan het creëren was. Hij is van plan een heus resort te beginnen en we zijn zeer welkom om over een paar jaar terug te keren om hem daarin te ondersteunen. 

Dit alles was in Bang saphan, een rustige plek maar een klein paradijsje. Vol goede moed wachten we op de boot naar Koh Tao, een veelbelovend eilandje. De tijd is goed te doden met andere backpackers. We gaan het maar weer over ons heen laten komen!

Liefs